دعــای ســفره

یادم می آید زمانهایی که بچه بودیم، سر سفره غذایمیان که تمام می‌شد حتما با کلمه خدایا شکرت و بعد تشکر از مادر از سر سفره بلند می‌شدیم. این یک قانون بود، اگر یادت می‌رفت آقا با گفتن خدایا شکرت، دستت درد نکند یادت می آورد که چندان لذت بخش نبود.
الان که به آن زمان ها فکر می‌کنم، به یاد ندارم کسی از موهبت شکرگذاری قبل و بعد از غذا حرفی جز اینکه واجب است برایم توضیح دیگری داده باشد، مثل تمام واجبات که فقط از گناه انجام ندادنشان می ترسیدم.

گاهی با خود فکر می‌کنم چه خوب می شد اگر از همان کودکی دلیل انجام کارهایمان را می‌دانستیم.

کودکان بر خلاف تصور فهم بالایی دارند و پرسش های فراوان و کنجکاوی هایشان، گواه آن است که باید کودکی را جدی گرفت.

بگذریم، موضوع بحث چیز دیگری است . همان که بعد از گذر سالها که آقا دیگر در میان ما نیست، و من از موهبت آن آگاه شدم و می‌خواهم این مهم را با شما درمیان بگذارم.

غذاو لذت خوردن، آب و لذت نوشیدن.

می‌شود این دو را بزرگترین موهبت انسانیت دانست.

غذا به راستی فرزند طبیعت است؛طبیعتی متشکل از خاک و خورشید، دانه و باد و باران . طبیعتی که با این مواد حیات را برای ما ممکن کرده. و در نهایت خداوندی که آفریننده آسمانها و زمین است.

غذا علاوه برا اینکه باعث زنده ماندن ما می‌شود، یکی از بزرگترین لذت های انسانی به شمار می‌رود خصوصا زمانی که گرسنه باشی. و چه حس نابی است پشت حس مزه کردن غذا.

در عجبم از این خداوندی که نه تنها حس گرسنگی را در ما نهاده برای زنده ماندن، به ما لذت مزه کردن غذاها را داده،حس چشایی است که لذت خوردن را چندین برابر می‌کند. شوری، ترشی، شیرینی، تلخی. بنازم دست پروردگار چنین ظریف کارم را که بیشمار احساس متفاوت در ما قرار داده و راه های دستیابی به آن را برای لذت هر چه تمام در اختیارمان گذاشته

در این مثال خوردنی های بینهایت متنوع را آفریده که انتخاب بکنیم طبق ذائقهء مورد علاقه خود.

البته که این موهبت از فرط فراوانی مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

زمانی بهتر درک می کنیم چه نعمت بزرگی است که احساس گرسنگی به سراغمان می آید. زمانی که به دلیل گرسنگی انرژی لازم برای انجام کارهایمان را نداریم، نمی‌توانیم خوب فکر بکنیم، بدنمان رمق ندارد و اگر گرسنگی طولانی مدت شود احساس لرزش را در اندام های بدن خود احساس می‌کنیم.

و در نهایت ما بدون غذا نهایتا ۱۰ روز شاید هم کمتر بتوانیم دوام بیاوریم وبدون آب کمتر از یک هفته.

درباره مواهب آب این نعمت حیات بخش فکر نمی‌کنم کسی باشد که نداند.بدون آب نه تنها هیچ یک از ما در این کره خاکی نبودیم بلکه اصلا کره زمین فاقد حیات بود.

آبی که در تشکلیل و ساخت هر موادی، هر انسانی، هر موجودی، هر ساختمانی و حتی در هوایی که ما تنفس می کنیم جاری است.

حیات ما گره خورده به نوشیدن آب و خوردن غذا است .

حال بیائید به کسانی که دسترسی ما را به خوردنی ها و نوشیدنی ها به حداقل رسانده اند فکر کنیم.

اگر از پدربزرگ‌ها و مادر بزرگ های خود سوال کنی که چطور مایحتاج خود را برای رفع گرسنگی برآورده کرده اند، بهتر متوجه میشوی که چقدر زندگی ما با وجود انسانهای اطرافمان راحت تر شده، افرادی که شبانه روز در تلاشند برای رساندن تک تک نعمات سفره های ما.

لحظه ای به این فکر کن مثل زمانهای قبل می بایستی نان خانه ات را خودت می‌پختی؛ گوشت خانه ات را از دام خودت تهیه میکردی، تمام محصولات خوراکی ات را خودت میکاشتی، درو میکردی، برداشت میکردی. فکرش را بکن چقدر زندگی برایت سخت تر می شد؛ علاوه بر اینکه یک انسان نمی‌تواند تنوع در محصول را به تنهایی تامین کند. چون بیشمار نعمت زمین را فرا گرفته و حتی به فرض محال هم اگر توان اش را در خود ببینی با محدودیت مکان و زمان رو به رو می شدی. در نهایت میتوانستی تنها نیاز های اساسی ات را براورده کنی.

شاید دیگر وقتی برای این همه اکتشافات جدید نبود، چون نیاز اولیه در اولویت قرار دارد.

پس زین پس زمانی که به میوه فروشی، نانوایی و فروشگاه های مواد غذایی پای می‌گذاری برای این همه تنوع خوراکی و همینطور تک تک افرادی که از لحظه کاشت، داشت، برداشت تا کسانی که این مواد ضروری را به این مکان‌ها می رسانند، که به راحتی در اختیار تو بگذارند قلبا سپاش گذار باش.

اینبار که به سر سفره ای دعوت شدی، خواه میهمان، خواه میزبان قبل از خوردن غذا از بودن نعمت‌ها بر سر سفره ات شکر گذار باش.

به مزه غذا ها حین خوردن توجه کن، در این زمان‌ها طعم غذا ها تشدید میشود دقت کردی وقتی با عجله و تحت فشارهای عصبی غذا می‌خوری، وقتی به خودت می آیی متوجه نمی‌شوی اصلا چه خوردی و مزه غذا چطور بود.

وقتی توجه میکنی از غذا نهایت لذت را می‌بری و لذت بردن عین شکر گذاری است.

بیایید باهم این دعای زیبا را چاشنی سفره هایمان کنیم و با نفسمان غذایمان را پاک و نوش جان کنیم.راستی

تو هم در قسمت نظرات همین متن از درسهای زندگی زیبایت برایمان بگو که تو را متوجه ات کرده تا چراغ راهی برایمان باشد؟