آن زمان که آگاهی حاصل از تعمق در تو جاری شود آرامش سهم تو خواهد شد.
یکی از مکان هایی که این تجربه را نصیبم کرده، کتاب آسمانی(قرآن) ست
زمانهایی که سکوت می کنم و امان می دهم که لب بگشاید و بشکافد قوانینِ جهان را،
تازه آن زمان است که متوجه مهربانی خالقی می شوم که در جهانِ به این گستردگی خواهان گستردگیِ من به وسعت جهانش است،
خواهان بهره مندی از هر آنچه آفریده و آراسته، به یمن ورود من!
می خواهم برایت از مادر این کتاب بگویم؛
سورۀ حمد
خداوند در سوره حمد هم کلام ما شده تا از خودش و خواسته اش برایمان بگوید، هدفش نورانی کردن ما از پرتوِ نورش
***
بِسۡمِ ٱللَّه
به نام خدا
در ابتدا خودش را معرفی می کند . از همان اول کار مخلوقش را دم آفرینشش آسوده خاطر می کند
“به نام من؛ آری هر آنچه که می بینی و از آن آگاهی، هر آنچه از تیررس دیدگانت خاموش نیز از من است.
من را می توانی در هر نگاهی ببینی، در هر جامد و گازی!
من نامحدودم، نامحدود…”
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ
آگاه باش که تو را بی نیاز خواهم کرد ازهر آنچه خواهان آنی، چنان که می گویم و می دانی،
بخشنده ام ،بخشندۀ هر آنچه به نام من است.
از که طلب می کنی؟ از کسی که من اجابت کنندۀ ایشانم؟!
چشم بر یاری چه کسی دوختۀ ای؟ همان که من گره گشای اویم؟!
خواهان موهبت چه کسی هستی جز از من؟ که دهندۀ هر جهنده ای تنها منم.
احدی نبوده و نیست جز من ؟!”
چه گلستانی می شود جهانمان زمانی که درک کنیم بخشندگی اش را
زمانی که با ذره ذره وجودمان بدانیم که به هر چه در آسمان و زمین اش امکان بودن داده به ما ارزانی کرده
دیگر تصمیم با ماست این ما هستیم که این جریان عظیم نعمات در زندگانیمان را می بینیم یا فریاد نداشته هایمان را سر می دهیم.
این ما هستیم که بخشنده بودن خدایمان را ایمان می آوریم و باور می کنیم که تنها منبع خیر و خوشی مان اوست و یا نالۀ تنهایی آواز می کنیم؟
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
خداوند خود را بخشنده ای می خواند که مهربان نیز هست
برای ارزانی کردن مهربانی اش شرطی قائل نشده
مهربانی اش حد و حدود نمی شناسد
پشیمان نخواهی شد از دلبستن به مهربانی اش
آغوشش برای بنده توبه پذیر تا لحظه مرگ باز است
صد بار اگر توبه شکستی باز آی
گر کافر و گبر و بت پرستی باز آی
با داشتن چنین خدایی چه جای نگرانی؟ چه جای ترس؟
قدرتی امن و عاشق،
به تو لذت زیستن نمی دهد؟
شکر و ستایش مخصوص خدایی ست را که فرمانروای عالمیان است
مرکزیت عالم هستی
به راستی چه کسی لایق تر از توست برای ستایش؟
تویی که از هیچ همه را پدید آوردی
پرورش دادی و سپس گردانیدی جهان ها با اصولی بی نقص که خلل نمی‌پذیرد.
شروع کنندۀ عالم هستی!
که مرکز بیدبنگ این جهان لایتنهایی هستی.
در جایی که علم هم از پدید آمدنش در حیرت است!
الاهِ ای که ذره در آن معنا می گیرد.
تو همه چیز هستی و هیچ در توست.
یک کل همه گیر
به راستی ستایش در برابرت کوچکترین عمل انسانی و بزرگترین نعمتی است که ارزانی مان کردی برای هم صحبتی با تو در هر مقام و در هر مکان
آخر می‌شود تو را شناخت و از غیر تو طلب کرد؟!
و شرک به تو به راستی عین جهالت بشریت است
الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
خداوندي كه بخشنده و مهربان است
اصل جهان
بودن این صفات در این سوره نشانۀ شگفت انگیزی دارد
خداوند اصل قوانین جهان را بر بخشندگی و مهربانی بنا کرده
این اصل که دو بار در این سوره بیان شده، نشان از تاکید بر اینکه ما بدانیم که جای هیچ نگرانی برای زیستن در مکانی که برای ما مهیا کرده نیست
پروردگارمان اصل اولیۀ خلقت را بر بخشندگی و مهربانی نهاده. او می خواهد به ما بگوید
بندۀ من ببین هر چه هست در جهت خیر و صلاح توست
در جهت رشد تو
در جهت براورده کردن نیاز تو
زمین و هر چه در آن است گواه بر بخشندگی من نیست؟
سیستم بی نقص و پویای جسم مادی ات گواه بر بخشندگی من نیست؟
می توانی در احساسات عمیق انسانیت مهربانی مرا بیابی.
زمانی که چشم به جهان می گشایی می توانی مهر مرا در وجود مادرت جستجو کنی.
و این است اصل من الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
چه آرامش عظیمی در همین ابتدا دریافت میکنیم.
این اصل وجود دارد؛ اما کسانی از آن بهره می برند که به مهربانی و بخشندگی خداوند ایمان داشته باشند.
مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ
پادشاه روز جزاست
مالکیت
در مالکیت خداوند همین بس که هر چه هست و نیست از آن اوست.
کسی که چیزی را می سازد، کسی که ملکی را بنا می کندوالبته سند می زند مالکیت از آن اوست
حال نظاره کن چه چیز با اشارات او پدید نیامده؟
هیچ یک از ما مالکان حقیقی آن چه را که داریم نیستیم، چون بعد از گذر ایام اعتبار آن ها به کسان دیگر تعلق می گیرد. همگی ما مالکان اعتباری چیزهایی هستیم که در دسترس ماست.
خداوند است که نه تنها فرمانروای این جهان بلکه فرمانروای عالمیان است.
روزی که قیام می کنیم برای دیدن نتیجۀ اعمالمان، روزی که هیچ یک از کسانی را که می شناسیم در کنارمان نیستند برای یاری رساندن به ما، روزی که خودمانیم و خودمان.
دلیل ترس از مرگ خیلی از ما به همین دلیل است
ما فکر می کنیم در انجا تنها و درمانده خواهیم بود. اما اگر آگاه باشیم از دل این آیه درمی یابیم که خالقی که اسباب امنیت و آرامش را در این جهان برایمان فراهم آورده، خالقی که خود را مهربان و بخشنده معرفی کرده،همین خالق فرمانروای جهان پس از مرگ ما نیز هست.
البته که جهان پس از مرگ برای کسی خوشایند است که از فرصت های این جهان برای رشد و تعالی بهره برده باشد.
به اندازه ای که در این جهان شاد باشیم و شکرگزار،جهان بعدی اسباب شادی ما را فراهم می آورد.
به اندازه ای که در این جهان قدرت جهانیان را باور داشته باشیم، میتوانیم با تکیه بر قدرتش پای در آن جای ناشناخته بگذاریم.
شاید جهنم ما در آن جای غریب بی نصیب بودن از پروردگاری است که در این جهان انکارش کردیم. در این صورت است که مرگ برایمان پایان زندگی است شاید!
إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ
تنها تو را ميپرستيم و تنها از تو ياري ميجوئيم.
منبع قدرت
چه زمان می توان دلگرم به یاری رسانی باشیم؟
اگر در زمان مدرسه شاگرد تنبل کلاس به تو وعدۀ آموزش درس فیزیک را می داد، آیا میتوانستی به وعده اش دلگرم باشی
در صورتی می توانیم روی وعده ای حساب باز کنیم که از قدرت آن مطلع باشیم.
چرا باید تنها تو را پرستید و تنها و تنها از تو یاری جست؟
چون تو تنها قدرت مطلق جهانیانی
تو در چند کلام خود را به ما شناساندی، گرچه تو به وسعت کل هستی، اما در صورت آگاه بودن همین چند کلام گویای عظمت و بزرگی توست
تو تنها فرمانروای جهانیانی؛ تویی که از هیچ همه را پدید آوردی ؛ تویی که آفریدی سپس پروراندی ما و هر آنچه هست را
تو و تنها تو !!
چه منبعی والاتر از تو برای پناه آوردن ؟
چه منبعی مهربان تر از تو برای به آغوش کشیدن ؟
چه منبعی وسیع تر از تو برای بودن و زیستن؟
چه کسی لایق تر از تو برای ستایش ای اِلاهۀ من؟
تو از ما می خواهی که تنها از تو بخواهیم؟ مگر غیر تو کسی هست که از احوالات ما با خبر باشد ، مگر غیر تو کسی بر صلاح ما آگاه است؟ و چه کسی را توان برآوردن خواسته های ناشدنی ماست؟
تو با این کلام گران بها ما را آگاه کردی که از چه کسی طلب کنیم
اگر تنها از من بخواهید و اگر تنها تکیه گاهتان من باشم شما را اطمینان می بخشم که من بندگانی که با عشق آراستم را به بد جایی نمی رانم. قوانینی که من بنا نموده ام اگر مطابقش عمل کنید تنها برای شما خیر است و برکت آفرین
بله تو سنجیده فرموده و ما نیز بر روی قلبمان می گذاریم فرمان شیرینت را.
تنها تو را می پرستیم و تنها و تنها از تو یاری می جوئیم.
اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ_صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ
ما را به راه راست هدایت فرما_راه آنها كه بر آنان نعمت دادي نه آنها كه بر ايشان غضب كردي و نه گمراهان!
قانون درخواست
در این آیه به ما آموزش می دهد چه چیز بخواهیم برای ما بهتر است…
من شما را مختار آفریدم
شما مایلید به هر مسیری که خواهان آن هستید روانه شوید، هیچ اجباری از برای شما نیست
در صورتی که خواهان هدایت من باشید همواره مرا در وجود خود خواهید یافت(اگر از من پرسیدند بگو نزدیکترینم از رگ گردن به شما)
به من اعتماد کنید و بخواهید که شما را به راه راست به راه کسانی که به آنها نعمت ارزانی کرده ام هدایت کنم،که در این راه شاهد شکوه دنیوی و اخروی خواهید شد
من شما را خالق بی چون و چرای زندگی تان قرار دادم این اختیار شماست که راه من را طالب باشید و یا راه گمراهان
من خود را به وضوح معرفی کردم
از بخشندگی ام، از مهربانی ام برایتان گفتم، از غضب هم گفتم؛ نخواهید مرا در عالم دیگر نمی بینید مرا. گمراهی برایتان شیرین جلوه کند به همان اندازه از خود دورتان می کنم
من معرفی کردم خود را که پروردگار جهانیانم. من به تو اطمینان دادم که می توانی روی قدرتم حساب کنی، به تو اطمینان دادم که نزدیکم، هم در این جهان هم در دیگر جهان ها به تو اطمینان خاطر دادم که بی نیازت می کنم، نعمت این دنیا و آن دنیا را فرش زیر پایت می کنم به شرط اینکه ایمان داشته باشی به من و قدرتم
اما اگر نخواهی مرا باکی نیست، تو را به راهی هدایت می کنم که خواهان آنی، در آن راه چنان سرگرمت می کنم که صدایی از من نشنوی ولی یادت باشد تا لحظۀ مرگ از تو ناامید نخواهم شد. حتی در دل تاریکی ظلمت گرفتار شوی اگر بخوانیم از سراپاچۀ وجودت بدان که آغوش من باز است برای بندگی ات
من عاشقم و با عشق تو را آراستم، همین دلیل بزرگی است
که صدبار اگر توبه شکستی باز آی
گر کافر و گبر و بت پرستی باز آی
این درگه ما درگه نومیدی نیست
