همنشینی با دیـــوار

چقدر تجربه دلچسبی بود همنشینی با دیوار.

تمرینی از سمت یکی از دستان خدا وند.فردی که هم آموزش میبیند و هم آموزش می‌دهد.
به طور اتفاقی(هدایتی) دیروز متوجه لایوی از استاد شاهین کلانتری شدم. ایشان یک کتاب از فردی هدیه می‌گیرند و متوجه تمرینات با ارزشش می‌شوند. و این ارزش رو با افراد مشتاق پیجشان به اشتراک می‌گذارند.
اسم کتاب شیوه مارینا آبرامویچ بود.
می توانید با کلیک روی اسم بالا درباره ایشان بیشتر بدانید. فردی به معنای واقعی هنرمند ومیشود گفت با این کتاب، شخصیت خودشان را بیشتر نمایان می‌کنند.
خب برویم سراغ درون مایه مطلب.
در  لایو یکی از تمرینات این کتاب رو استاد به عنوان تمرین به اعضا داد؛ تمرین از این قرار بود:
“یک ساعت رو به روی دیوار بنشین”
برایم هم عجیب و هم جالب آمد.
بعد از لایو به تمرین نشستم وحالا این تجربه شیرین را با شما به اشتراک می‌گذارم.

[ روبه روی دیوارم، چند لحظه ای به دیوار خیره شدم. لکه های دیوار بیش از هر زمان دیگری خودنمایی می‌کنند یادم باشد برای تمیزی اش حتما وقت بگذارم. لحظه ها همینطور می‌گذشت و من تقریبا از نگاه کردن به دیوار چشمانم سنگین شده بود.
کمی جابه‌جا شدم حال با دقت بیشتری تماشا کردم، چقدر زمان دیر می‌گذرد. لحظه ها به سکوت می‌گذشت. همین سکوت من را به فکر فرو برد، چه هیبتی دارد این دیوار. درعین استواری و محکمی، سراسر سکوت است. 
دوست دارم لمسش کنم. به دیوار نزدیک شدم، چه حس عجیبی دارد این دیوار گچی! لمس دیوار برایم مثل لمس کردن برگ گلهایم بود. آرامشی تمام وجودم را فرا گرفت.به نوازشش ادامه دادم. سرم را نزدیکش کردم. حس نزدیکی کردم با این جسم سنگی.
چرا هیچ وقت متوجه اش نبودم. به آغوش کشیدمش و خداوندم را که حالا نزدیک تر حسش می‌کردم از اعماق وجودم شکر کردم. چطور می شود که ما این نعمت های به این بزرگی را نمی بینیم و در کمبودهایمان غرق می شویم.
به راستی که دیوار چه نعمتی است.
به سر جایم برگشتم
حال سکوت عجیبی درون مرا فرا گرفت، سکوتی از جنس سکوت، سکوتی از جنس آرامش، سکوتی از جنس آگاهی.
آگاه شدن از آنکه می‌توان با خدمت به خلق صحبت کرد نه صرفا حرافی کردن.
دیوار با هیبت و شکوهش بزرگترین خدمت که همان امنیت است را به ما می کند

دیوار ساکت است، اما ذهن من این سکوت را می‌شکند.
می‌خواهد وارد گفت و گو شود و از او راز این سکوت را بخواهد
دیوار اما همچنان ساکت است؛
اما با همان زبان بی زبانیش به ذهن کنجکاو من پاسخ می‌دهد!
من چنانم که اگر تو قلمی به دست بگیری و سراسر من را سیاه و کبود کنی، باز هم از من عکس العملی نخواهی دید.
من می‌گذارم هر کاری که مایلید انجام بدهید، روی من قاب عکس نصب کنید. اجازه می دهم با تخت و کمد خود صورت من را بپوشانید.
حتی وقتی عصبانی هستید بر من بکوبید و یا هر شی ای را به سویم پرتاب کنید، ولی باز هم من سکوت اختیار میکنم. گاهی شما برای از بین بردن من دست به کلنگ هم می‌شوید ولی میبینی که من مانعتان نمی‌شوم.
شما هر کاری می کنید به خود می‌کنید!
تو اگر از روی محبت من را نوازش کردی آرامش رانصیب خودت کردی. زمانی که عصبانی هستی و روی من خالی میکنی هم خشم رانصیب خودت می‌کنی و زمانی که دست به کلنگ میزنی برای باز سازی، گویی در حال بازسازی خودت هستی. 👌
کار من خدمت به توست. من تکیه گاه محکمی هستم زمان خستگی ات. مأمنی امن هستم زمان پناه آوردنت از شلوغی های روزی پرکار.من هستم که امنیت کامل خانه تو در گرو سخت بودن من است.
اگر زرنگ باشی شیوه مرا پیش می‌گیری.
سکوت گاهی بهترین هدیه است]
بیایید سکوت را بیشتر تجربه کنیم

سعی کن این تمرین را تو هم برای یک بار که شده انجام بدهی، ذهنت به این تجربه شیرین محتاج است، باور کن. و اگر تجربه کردی، این تجربه شیرین و درسهایش را با ما به اشتراک بگذار 💜