آیا مرگ پایان راه است ؟
هرگز مپندار آنان که در راه خدا کشته شده اند مرده اند؛ بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده می شوند
سوره آل عمران آیه ۱۷۰
با شنیدن واژه مرگ پایان راه برای ما تداعی می شود
زمانی که خبر مرگ کسی به گوش ما می رسد غم را ، نبودن را ، رفتن را در ذهن تداعی میکند.
حتی اگر آن عزیز از بستگان نزدیک ما نباشد باعث ناراحتی و غم ما خواهد شد
چه مکانیزمی این عملکرد را به صورت ناخودآگاه در ما به وجود می آورد که از نبود آن فرد ما در غم فرو برویم ؟
چه باوری پشت این اتفاق غم را نصیب ما می کند؟
مرگ یکی از موضوعات عمیق و پیچیده‌ای است که از دیرباز ذهن انسان‌ها را به خود مشغول کرده است. این پدیده طبیعی، نه تنها به عنوان پایان زندگی فردی، بلکه به عنوان یک مفهوم فلسفی، اجتماعی و فرهنگی نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد.
تعریفی که برای مرگ شده اینست:
مرگ به معنای پایان حیات یک موجود زنده است.
این واقعیتی است که در ناخودآگاه ذهن ما نقش بسته که وقتی کسی از جسم مادی اش از بین رفته و ما دسترسی به او نداریم برایش پایان در نظر می گیریم.
اما آیا اگر بدانیم پایان جسم مادی ما آغاز زندگی ای جدید است باز هم به سوگ می نشینیم در نبودش.
فرض کنیم یکی از نزدیکان ما قصد مهاجرت به یکی از بهترین نقطه دنیا را دارد. در آنجا هر امکانی را که بخواهد برایش فراهم می شود، بدون هیچ زحمتی و در نهایت آرامش، سلامت، ثروت و همینطور روابط عالی ادامه زندگی را خواهد داشت. شاید این فرد از شما دور باشد و امکان دیدن ایشان برای شما فراهم نشود ولی شما می دانید که آن نقطه برای ایشان بهتر است و راضی تر خواهد بود. در این میان شما علارقم علاقه شدیدی که به ایشان دارید نمی توانید مانع ایشان شوید.
حال تصور کنید شما به گریه و زاری در نبود ایشان بنشینید؟!
آیا این عمل منطقی است و اگر این گونه رفتار کنید دیگران به شما چه خواهند گفت؟!
او در جایی ایست که احساس بهتری دارد ، او خوشبخت است. آیا از خوشبختی او به ناله نشسته ای؟! یا به خاطر خودخواهی خودت که در هر صورت فقط میخواهی که در کنار تو باشد ولو اینکه خیرش در این نباشد ناله سر می دهی؟!
مسلما در این داستان ما برای عزیزمان خوشحال هم می شویم و چه بسا در بستن چمدانش کمکش خواهیم کرد و چه بسیار نزدیکانی را داریم که دور از ما در کشوری دیگر زندگی می کنند که گاها باعث افتخار ما نزد دیگران می شوند. حتی خودمان نیز مایلیم که شرایطی را فراهم کرده به ایشان ملحق شویم، چرا؟ چون باور داریم آنجا شرایط زندگی برای ما خیلی بهتر است
می بینید ما با آگاه شدن و داشتن باورهای درست می توانیم به هر اتفاقی از منظری بنگریم که به ما احساس بهتری بدهد.
اما چطور می توانیم باور کنیم که این انتقال به منفعت عزیزمان است که با به یاد آوردن آن آرام بگیریم
کلام خدا در کتاب آسمانی در این مورد به کرات فرموده
انا لله و انا الیه راجعون
اگر بتوانیم همین یک باور را در خود نهادینه بکنیم دیگر دلیلی برای اندوه و غم باقی نمی ماند
وقتی از منبع و سرچشمه خود آگاه شویم ، فشار این موضوع به شدت کاهش می یابد.
اتفاق از آنجایی شروع می شود که ما رابطمان را با اصل مان گم کرده ایم و گمان می بریم که با مرگ همه چیز، نیست و نابود می شود. این حدس و گمان از این می آید که ما خود را تنها با جسم مادی مان تعریف می کنیم. نمی دانیم جوهره و اصل مان از وجودی است که فنا نمی پذیرد و می توان در تمامی ذرات هستی این نمود را یافت. در برگ درختانی که با هر ریزش تبدیل به کود برای دیگر درختان می شوند. مانند هسته ای که با کاشته شدن فرو می پاشد برای تولدی نو، برای تبدیل شدن به درختی پربار
انرژی از بین نمی رود تنها از حالتی به حالت دیگر تبدیل می شود .
گر مرگ رسد چرا هراسم ، کاین راه به توست می شناسم
این مرگ نه، باغ و بوستان است
کو راه سرای دوستان است
تا چند کنم ز مرگ فریاد
چون مرگ از اوست مرگ من باد
گر بنگرم آن چنان که رایست
این مرگ نه مرگ نقل جای است
از خورد گهی به خوابگاهی
و از خوابگهی به بزم شاهی
خوابی که بزم توست راهش
گردن نکشم ز خوابگاهش
چون شوق تو هست خانه خیزم
خوش جستم و شادمانه خیزم
اتفاقی که قرار است برای بار دیگر ما را با منبع مان پیوند دهد به نظر شما کجایش غم انگیز است؟
وقتی که با همان شکل انتقال از سرچشمه خود وارد جهان شدیم و با همان شکل انتقال دوباره وارد همان سرچشمه می شویم این جابه جایی کجایش نگران کننده است؟
ما به دلیل ناآگاهی مان است که فردی را مرده می دانیم. در اصل آن شخص می رود و در جایی دیگر و با شکوهی دیگر متولد خواهد شد
کلام دیگر در کتاب آسمانی این نکته را برای ما یاداور می شود که مرگ واقعیت ندارد.
هرگز مپندار آنان که در راه خدا کشته شده اند مرده اند؛ بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده می شوند
در نهایت، مرگ را نه تنها به عنوان یک پایان نیست، بلکه به عنوان یک آغاز جدید نیز می بایست در نظر گرفت.
این دیدگاه می‌تواند به ما کمک کند تا با مرگ و داغدیدگی عزیزانمان بهتر کنار بیاییم ، از بودن عزیزان حاضر در زندگی مان لذت ببریم و زندگی را در هر مرحله ای با ارزش‌تر بدانیم.
برای درک عمیق تر این قسمت و پربار کردن این آگاهی نظر تو برایم با ارزش است
